Routes naar succes

11 nov Routes naar succes

Op het Keizer Karel College helpen ze leerlingen graag hun eigen route naar succes te volgen. Om dit te bereiken hebben ze met een frisse blik gekeken naar de schoolcarrière van hun leerlingen. Het resultaat is een beleid gericht op ontkokering, het slechten van barrières en het vooral veel ‘ja’ zeggen als een leerling een persoonlijke benadering nodig heeft. Dit schooljaar is het protocol Routes naar Succes in werking getreden.

Het protocol Routes naar Succes wordt op dit moment uitgerold en gecommuniceerd met ouders, leerlingen en begeleiders. Wat we hiermee in handen hebben is een mooie blauwdruk voor hoe we de komende jaren met de schoolcarrière van onze leerlingen willen en kunnen omgaan. Ouders en leerlingen weten waar ze recht op hebben terwijl begeleiders niet meer steeds het wiel hoeven uit te vinden. Tegelijkertijd verdwijnt bij ons het harde onderscheid tussen verschillende onderwijsvormen.

Aanleiding
De hersenen van pubers zijn volop in ontwikkeling terwijl hun persoonlijke situaties en ambities constant veranderen. Juist in deze periode hebben ze dus onderwijs nodig dat hier flexibel op inspeelt. Er is op veel scholen aanzienlijk werk verzet als het om persoonlijke aandacht en leerlinggestuurd onderwijs gaat. In bijna elk schoolplan staat bovendien dat ‘de leerling centraal staat’ in het beleid van de school. In de praktijk zien wij echter dat dit niet zo eenvoudig uitvoerbaar is.

De uitdaging zit hem niet alleen in het combineren van persoonlijke aandacht met het managen van veel te volle klassen. Het publiek gefinancierde onderwijs is meestal zeer verkokerd georganiseerd. Leerlingen krijgen in groep 8 van de basisschool een advies mee en de inspectie verwacht van middelbare scholen dat ze leerlingen aan een diploma helpen dat aansluit bij dit advies. Het gevolg hiervan is dat leerlingen, die van deze kokers moeten of willen afwijken, als uitzondering worden gezien.

Ons idee
Op het Keizer Karel College gaan we ervan uit dat leerlingen zich op hun eigen manier ontwikkelen. Dit uitgangspunt vereist een school die zich flexibel opstelt als het om de schoolcarrière van leerlingen gaat. Er was altijd al veel mogelijk op het KKC. Vooral wanneer wij het gevoel hebben dat we iemand kunnen helpen, zetten we graag een stapje harder. Tegelijkertijd merkten we dat we begrenst zijn, door de tijd en wet, in wat we kunnen en mogen doen. Dit spanningsveld zorgde bij iedere uitzondering voor een nieuwe zoektocht, waarbij we het wiel opnieuw moesten uitvinden.

Enkele jaren geleden zijn we met een grote groep mensen binnen de school gaan nadenken over een oplossing. Het doel was vierledig:

• Het maken van een overzicht van alle mogelijke routes die leerlingen kunnen volgen.
• Het bieden van handvatten voor begeleiders, met tijdpaden en voorwaarden.
• Het inzichtelijk maken voor ouders en leerlingen wat ze van ons, op welk moment kunnen verwachten.
• Het doorbreken van eventuele barrières en verkokering, om hiermee de flexibilisering van de schoolroutes die wij bieden mogelijk te maken.

Overgang van de ene klas naar de andere zou nog steeds het uitgangspunt moeten zijn in de begeleiding van onze leerlingen. Tegelijkertijd verdient elke leerling ook een Plan B. De vraag hierbij is wat we gaan doen als de omstandigheden, ambities, interesses en mogelijkheid van een leerling een andere route naar succes zou behoeven. Het is belangrijk dat de leerling dan ook eigenaar is van beide plannen en geen willoze speelbal van de uitkomsten van een rapportvergadering.

Resultaat
Met dit nieuwe beleid en protocol zijn we, als geen ander, voorbereid op een toekomst waarin de leerling daadwerkelijk centraal staat!